ÇOK HEYECANLIYIM ÇOOOK

Bu sabah uyandığımda hemen telefona baktım tarihi öğrenmek için sonra baktım 11 şubat ayyy inanmıyorum 3 günüm kaldı dedim hemen.Çoook heyecanlıyım ve de tuhaf bir his var içimde.Hala anne olacağıma inanamıyorum korkuyorum heyecanlıyım hepsi birarada.Bir okadar da duygusalım bu hafta.Herşeye ağlıyorum ve de sinirliyim biraz özellikle de trafikte.Gerçi İstanbul'da yaşayıp da trafikte relaks olmak sanırım sadece benim eşime has birşey.O alışmış olduğundan mı yoksa çok rahat bir insan olduğundan mı bilmem hiç gerilmez trafikte.Kornası bile çalmıyor onun bozuk yaniii ben kullandığımda sanki biryerim eksik gibi oluyorum ben paso korna çaldığım için etrafıma :))) O ise hiç kullanmıyor.Neyse yani tanıdık tanımadık herkese sarma dururmundayım herşeyden huylanıyorum şuan.Biran önce çık artık içimden oğlum diyorum zaten artık beni mahvetti bu minik eşşek.Aslında çok kolay bir hamilelik geçirdim maşallah diyeyim nazar değdirdim kendime çünkü ben.Ama 32 haftadan sonra sinir sıkışması başladı en son da burnumda kanamalı polip çıktı zaten onun içindir ki ben sezeryanı kabul ettim:((
Ben bekarlığımdan beri hep normal doğum isterim derdim ama istemekle olmuyor tabii bu işler.Doktorum bana sezeryan olma ihtimalimi söyleyince ben şoka girdim adama soramadım bile neden diye.Neyse sonra geçen hafta öğrendim ki kulak burun boğaz doktoruna gidince benim burnumda kanamalı kocaman bir polip varmış zaten artık aynaya bakınca bile görüyorum o kadar rahatsız ediyordu beni.2 saat filan hastanede kaldım çünkü kanama durmadı 2 gün yatmamı söyledi doktor ve normal doğumu unut dedi.O gün cumaydı ve bana pazartesi ya da salı alırız seni ameliyata hem doğum hem de burun ameliyatını yaparız dediler.ben iyice şok oldum çünkü ben daha sezeryan olma durumuna alışamamışken birde burun ameliyatı çıktı ve sezeryan kesinleşti.Neyse ben o akşam uyurken eşimle konnuşmuşlar ve ameliyatı 15 şubata almışlar bizde madem 15 ine verdiler tarihi bari 144 ü olsun hem özel bir gün unutulmaz hem de mevlit kandili bari mübarek günde doğsun oğlumuz dedik ve 14 şubata çektik tarihi.Yani şimdi gün sayıyorum beklemek çok heyecanlı ama enazından tek tesellim var günü belli olduğu için herşeyi hazır olacak ben de tabii.Hemen bir plan program yaptım manikür pedikür saçımın fönü vs evin temizlik işinin organizasyonu valizlerimizin son kontrolü gibi.Bugün de kalan eksiklerimi halledeceğim sanırım artık herşey tamam sadece oğlum eksik evimizde.Onnu gördüğümde anda bütün dünyam değişecek gibi geliyor bana çünkü hayalini kurmak bile beni çok duygulandırıyor ve tarifi imkansız bir huzur hissediyorum içimde.Hamileliğimde hep dua ettim allah her isteyene anne olmayı nasip etsin diye gerçekten de çok güzel birşey insanın içinde kıpırdanan senin sevgine sesine tepki veren o minicik ayaklarıyla tekmeler savuran bir varlığı hissetmek.her nekadar son zamanlarında tekmeler can yaksa da herşeye değer bence.Allah olmayan ama çocuk isteyen herkese nasip etsin olanlarınkini de anababalarına bağışlasın.